Trzeba by jeszcze powiedzieć. Z archiwum Społecznego Śródki, cz. 2

W latach 30. XX w. powstało osiedle modernistycznych domów jednorodzinnych na Grunwaldzie. Białe wille wśród łanów zbóż w sporym oddaleniu od miejskiej zabudowy Poznania przypominały oazę. Ktoś nazwał osiedle Abisynią. O niej, jej historii i mieszkańcach opowiada interesująca książka A. Przybylskiego.

Oba tomy „Kroniki” poświęcone ul. Głogowskiej oprócz wiedzy z urbanistyczno-architektonicznych przemian miasta i rozwoju produkcyjno-handlowego przybliżają historie wybranych miejsc i osób. W pierwszym z dwóch tomów znalazły się mi.in. teksty o szkołach, których stała obecność w tej części Poznania to jeden z poważniejszych dowodów na ciągłość miejskich zadań ulicy.

Unikatowy album, ukazujący w nietypowy sposób poznańską dzielnicę Jeżyce. Autorzy uwiecznili na zdjęciach 59 jeżyckich historii i ich bohaterów. Opowieści te wpisały się w najnowsze dzieje Jeżyc, w ich odrodzenie i zmiany, które pozwoliły nadać Jeżycom rangę miejsca szczególnego.

Skąd się wzięła nazwa Ogrody i nazwy lokalnych ulic? Jak powstała i zmieniała się dzielnica? Barwne historie o jej mieszkańcach: kupcach i rzemieślnikach, dyrektorach i profesorach, ogrodnikach. Studia o ciekawych miejscach i instytucjach Ogrodów. Wszystko w najnowszym numerze „Kroniki Miasta Poznania".

Barwna opowieść o „wielkiej” ulicy – najstarszym rzemieślniczym przedmieściu Poznania, a także o ludziach, którzy na przestrzeni wieków tworzyli jej skomplikowaną historię. Kto chodził do szkoły przy ul. Estkowskiego, jak zapisała się w pamięci „Dąbrówka”, gdzie była ul. Wietrzna, dla kogo kawa byłą interesem życia, kim była królowa koksu? Odpowiedź na te i wiele innych pytań przynosi najnowszy tom KMP.

Książka ukazująca Poznań z perspektywy 42 „fyrtli” – osiedli. Nie jest ona typowym przewodnikiem, nie podpowiada, gdzie dobrze zjeść i tanio zanocować. Zamiast tego proponuje spojrzenie okiem turysty lub czujnego miejskiego obserwatora, gotowego dać się zaskoczyć w pozornie zwyczajnym otoczeniu.